مرگ

آدم ها می میرن. اینو همه می دونن اما یادشون میره. یادم رفته بود آدم ها می میرن. دیروز دایی بابای صاد فوت کرد. بعد رفتم ختم و نگاه کردم... نگاه کردم.... نگاه کردم....

منم می میرم. نمی دونم کِی؟ کجا؟ چجوری؟... اما خب اینکه می میرم قطعیه. مردن ترسناکه. اصلا هرچیزِ ناشناخته ای ترسناکه.

اگه الان بمیرم، چیکار کردم تو زندگیم؟ من اشتباه زیاد کردم. اشتباه زندگی کردم. بهترین سال های عمرم رو تباه کردم. و حالا یه بیست و سه ساله ی پیر و افسرده و منزوی ام که دیگه شاد نیست. 

اگه الان بمیرم خیلی کارها نکردم. خیلی فرصت هارو از دست دادم.