هویج بستنیِ منحوس

کتفم درد گرفته بود. سینِ چشم گرد به بغل، رفتم جلوی درب. کیسه ی هویج و بستنی به دستش.

اوه شِت.....نمیشد جای این چیزهای بهتری میخریدی؟ این همه چیزهای رنگی رنگی و خوش طعم آخه مگه قحطی آمده؟

امان از آب هویج بستنیِ لعنتیِ بد پیله. با آن صدای نکره اش.

 صدای آب میوه گیری وسط ظهر. همینطور آخرِ شب، زجرآور است.صبح ها فقط باید با آب مرکبات گیری آب پرتقال گرفت و کمی نمک ریخت و اوممم... بعد نشست و کتاب جیبی خواند. البته مسواک هم جای خود دارد.