در راه خانه ی مامان

صاد توی ماشین می رقصید. دریا کنارو پرسه های عاشقانه... سین از خوشحالی خودش را کش و قوس می داد.دست چپش را به نشانه ی پیروی از پدر تکان میداد. رقصنده ی علاقمند اما نای ای است. میخواست برود بغل راننده.  نمی گذاشتم و زیر گریه میزد. صاد میگفت بده بغلش کنم خب. اجازه نمی دادم. سین ساکت نمیشد. دادم بغلش و صورتم را گرفتم سمت خیابان. بدم می آید. گفتم بده بهم قلبم می ریزه وقتی اونجا می نشینه. داد و باز گریههههه.

داشبورد را باز کردم. صندلی را دادم جلو که با وسایلش بازی کند. گفت وسیله هامو به هم میزنه. بهتر از این بود که اعصاب من رو به هم بزنه.