چِم٘دونَم

فکر می کنم فراموشی گرفتم.

تو دو هفته ی اخیر واسه دومین بار هست که پولم رو لای حساب کتاب ها گم می کنم.

دفعه ی قبل هرچقدر صاد گفت دست توعه. گفتم نه.

هرچقدر گفت من مطمئنم ها سرمه. یک در صد هم شک ندارم. باز گفتم نه.

چندروز بعدش که داشتم خونه رو تمیز میکردم. پول رو زیر تشک مبل پیدا کردم.

اما به صاد نگفتم. نخواستم ضایع شم.

انقدری نبود که بخوام نگم و واسه خودم برش دارم.  چیزی لازم ندارم که بخاطرش این کارو کنم درواقع.

دیشب دو باره تو حساب کتاب قاطی کردم و یه مبلغی گم شد.

بازم بخاطر اینکه خنگ جلوه ندم الکی گفتم آره آره درست شد. در حالی که واقعا یادم نمیومد.

اون پول قبلی رو گذاشتم جای این تا حساب درست شه.

تا کی بش اینو از کدام سوراخ سنبه پیدا کنم؟

واقعا اینطوری نبودم. خیلی هوشیارتر بودم. مو لا درز حسابم نمی رفت. چیزی هم از یادم نمی رفت.

مامانم میگه بخاطر بچه داریه. چِم٘دونَم