کف سرم می خاره
نگران نشید شپش ندارم
- ۳۰ تیر ۹۶ ، ۲۳:۴۵
دریا...
دریا و رطوبت و سینِ چشم گرد و کلی آدم...
دریا توی تنهایی صدای آرومی داره اما درست همون لخظه ای داری تو آرامشش فرو میری، غرق میکنه ات تو ناآرومیش. بخاطر همینه که میگن نامرده؟ لابد خب...
صاد گاهی میره تو مغزم.
تو سفر با هم نمی سازیم... کارهایی می کنه که نمیتونم خودمو کنترل نکنم و نگم، پس گاهی دعامون میشه.
دزیای آروم، موج های کوتاه، نزدیک ترین فضا به چیزی هست که توی ذهنمه.
ربطی نداره اما تو دریا بودم که یادم افتادی، گفتم یعنی اگه جای صاد بودی، انقدر تو سرو کله هم میزدیم؟ انقدر از هم دور یودیم از لحاظ فکری و همههههه چی؟. بعد به خودم گفتم دهنتو بنبند تو ازش متنفری
ازت متنفرم.. لطفا هیچ وقت برنگرد!
شوهرِ وان برای سین سوغات آورده.
رباتی که لنگ هاش رو باز می کنه و رقصی شبیه به باله از خودش به اجرا میذاره.
یه نور قرمز رنگ شبیهِ آلارمِ موزه ها، دور کمرش می افته و یه خط صاف رو هی میره و برمی گرده.
سین دوسش داره.
دیشب با نلی حرف زدم.
بعد از دو سال....
وقتی دو سال قبل بهش مسیج دادم که بگم قراره چندماه دیگه خاله ی بچه ی دوستش باشه و اون جواب نداد... وفتی به مامانش، برادرش زنگ زدم و هربار پیچونده شدم. گذاشتمش کنار...
من بهترین رفیقم رو کنار گذاشتم....
چندماه قبل که سین کوچک تر بود، وقتی تلگرامم رو که دیلیت کرده بودم دومرتبه نصب کردم. من و نلی که بلاک بودیم آنبلاک شدیم. یه چتِ کوتاه داشتیم. تهش گفت بیا ببینیم همو اون روزها حالم مساعد نبود. شرمنده ام که نتونستم کنارت باشم. بهش گفتم حالم واسه دیدنت خوب نیست. آمادگیِ رو به رو شدن باهات رو ندارم. روزهایی که بهت نیاز داشتم نبودی.
نلی هروقت شرمنده میشه و خجالت می کشه ساکت میشه. اون روز هم ساکت بود... گفت منتظر می مونم که هروقت خواستی همدیگرو ببینیم.
دیشب حالم خوب نبود. یکِ بعد از نیمه شب بود و قلبم توی سینه فشرده شده بود. کانتکت هام رو بالا و پایین کردم. شماره های نسبتا زیادی بود، اما هیچ کدوم رو خواهر سیو نکرده بودم. نلی مثل خواهرم بود. هیچوقت بهم حسادت نمی کرد. من هم به اون. یادم افتاد که جوابِ تمام چهارگزینه ای های زبانِ نهایی سال سوم دبیرستان رو پشتِ ماشین حسابم که داخل جامدادی بود نوشتم و موقع بیرون رفتن گذاشتم روی میز نلی.... هیچ کس اندازه ی اون بهم نزدیک نبود.
براش نوشتم نلی....
و گفتم چیزهایی که یک ماه تموم به کسی نگفته بودم. از حس های تنهایی و احساس بدی که داشتم این روزها. علتش رو گفتم.... تغییری که تو زندگیم پیش اومده. گفتم که بعد از نُه سال دارم طورِ دیگه ای زندگی می کنم و خیلی سختمه.
گفت قسمت نشد سین رو از نزدیک ببینم و بچونمش. گفتم سین هنوزم هست، وقت واسه چلوندنش هست.گفت ممنون که مسیج دادی، خیلی وقت بود منتظرت بودم.
بهش گفتم تنها دوست واقعی من تو هستی. ته دلم با هیچ کس به اندازه ی تو صاف نبوده هیچ وقت.... گفت میتونم بیام ببینمتون؟ گفتم البته که میتونی. بذار برم سفر و برگردم بعد قرار میذاریم....
سبک ترم از دیشب...
زنی که زیر دست آرایشگر بود با اشاره به آشنا بودن موزیکی که پلی بود، رو به زنی که کمی اون طرف تر، زیردست خانمِ بندانداز دراز کشیده بود گفت؛ این آهنگه رو اون شب که تو ماشین شوهرت بودیم گوش ندادیم معصوم؟. خواهره همونطور که زبونش رو گذاشته بود گوشه ی لبش که و از درد قیافش کج و صاف میشد، گفت نه فکر نکنم.
زن ولی مدام حرف زد.
آرایشگر رو به بندانداز ایما و اشاره می کرد به این معنا که دهان زن بوی بدی میده و دیگه نمیتونه تحمل کنه.
زن ادامه داد که این ها رو عید فطر آورده بودن تلویزیون و هرچی فکر میکنم اسمشون یادم نمیاد.
حس می کردم با هر بار باز شدن دهان زن، آرایشگر به نابودی نزدیکتر میشه.
اسم خواننده ی ترانه رو گفتم. زن گفت آرهههههههه نوک زبونم بودهااااااا
خواستم که آرایشگر خفه نشه و بتونه ابروهای من رو هم برداره، که اگه می دونستم میخواد این اندازه زیبام کنه دهانم رو می بستم و چیزی از پازل بند نمی گفتم و اجازه میدادم خانم مشتری با بوی دهانش خفه اش کنه.
از آرایشگاه خوشم نمیاد. نیومده هیچ وقت.
داداش هام با هم شوخی میکنن و سین فکر میکنه دارن دعوا میکنن و جیغ میکشه. من و مامان هرچقدر داد میکشیم که نکنید دیوانه ها گوش نمیدن. فکر کنم دیگه خونه ی بابام هم نتونم بیام با داشتنِ ایچنین برادرانی....
یه تِرَک داشت خدا بیامرز پاشایی. باهاش خیلی خاطره داشتم. رفتم تو ملوباتِ تلگرامم زدم دانلود بشه. الان لود شد و پلی هست. مغزم درد می گیره وقتی این موزیک رو می شنوم. این روزها اما عادت کردم به اذیت کردنِ خودم. من انقدر باید با خودم و خاطراتم کلنجار برم که یا بتونم یا نتونم. باید انقدر اشک بریزم و فاک به این زندگی بفرستم که یا بلند شم یا بمیرم. باید انقد خودم رو اذیت کنم که عادی شه. باشد بتونم موزیک هایی که حالم رو دگرگون میکنه گوش بدم و بهم بریزم و توی خودم آتیش بگیرم و عادت کنم به شنیدش. من باید بلد شم نبودنش رو. باید یاد بگیرم زندگی کنم. نباید توهم بزنم که الان یعنی مریضه؟. نه نیست، خوبه سرمه. از تو بهتره سرمه. من باید یاد بگیرم توهم رو کنار بذارم. من باید برگردم به سال ها پیش و آدم ها رو از توی دلم بیرون بریزم و دیگه اجازه ندم کسی بهم نزدیک شه.
می بینی سرمه؟
موزیکی که ازش فرار میکردی رو چهار دقیقه و سی و پنج ثانیه گوش دادی و نمردی. خورد شدی اما هنوز نمردی.
تو باید یاد بگیری ادامه دادن رو.بلد شی متنفر شدن رو.نگران نشدن و توهم نزدن رو.